Unihokej. Sport znany, acz niezbyt popularny w Polsce. A szkoda. Podczas gdy triumfy popularności świecą takie dyscypliny jak piłka nożna, siatkówka czy koszykówka, należy czasem zwrócić uwagę na kobiece reprezentacje i drużyny, które, choć pełnią rolę niszowych, dostarczają równie wiele emocji swoim stylem gry. Czasy na szczęście się zmieniają i unihokej stopniowo zyskuje bardziej na popularności, czego najnowszym przykładem jest chociażby fakt, że znalazł się w gronie 31 sportów na wielkim wydarzeniu znanym jako The World Games 2017. Aby przybliżyć sobie nieco sylwetkę tego sportu, jego znanych graczy i drużyn, na początek cofnijmy się do rozgrywek w 2008, których to Polska była organizatorem, a w których polskie reprezentantki walczyły niezwykle walecznie. Mistrzostwa Świata Kobiet U19 były wtedy nie lada wydarzeniem także dla nas jako kraju promującego kolejną dyscyplinę wartą zainteresowania.
Rozgrywki trwały w maju w polskim Wolsztynie i były trzecią edycją tej imprezy zorganizowaną po raz pierwszy w 2004 roku przez Międzynarodowy Związek Unihokeja. Innymi wydarzeniami związanymi z unihokejem są również Mistrzostwa Świata, Puchar Europy, Puchar Polski czy turniej Polish Open. Jedenaście drużyn podzielono na trzy grupy (ostatnia grupa była tzw. dywizją B), polska reprezentacja znalazła się w grupie A. Jak to bywa w przypadku każdego turnieju, byli faworyci i czarne konie. Polska miała do spełnienia duże oczekiwania, ponieważ na ostatnich mistrzostwach w 2006 nie wyszła z grupy, choć i tak w ostatecznym rankingu zajęła 5. miejsce. Rozgrywki w 2008 roku miały być jeszcze lepszym rokiem. Faworytkami bez wątpienia były Szwajcarki, Szwedki i Finki, Czechy również były mocną drużyną, na poprzednich mistrzostwach zaś zwyciężczyniami zostały Szwedki (po dziś dzień mają największą ilość medali) i to one startowały jako faworytki. Panowało silne przekonanie, że tę trójkę ciężko będzie pokonać, pytanie brzmiało więc – czy uda się złamać ich żelazny trójkąt dominacji i wspiąć się wreszcie na podium?
Mistrzostwa Świata U19 trwały zaledwie pięć dni, były to jednak dni wypełnione intensywną walką o zwycięstwo. W obu grupach znajdowali się mocni kandydaci. Polska zaczęła dobrze, pokonując Czechy i Niemcy, ale mieliśmy konkurencję w postaci Szwedek, które również wygrały z Czechami i Niemcami (ze sporą przewagą, trzeba dodać). Kiedy doszło do spotkania naszych reprezentantek i Szwedek, przegrałyśmy sromotnie, ale reprezentacja i tak spokojnie wyszła z grupy. W grupie B jak burza szły Szwajcarki, które podobnie jak Szwecja wygrały wszystkie swoje trzy mecze, a wyszły z grupy razem z Finkami. W grupie C wyłoniono jednego zwycięzcę, czyli Słowację. W półfinałach Polki zmierzyły się z ogromnym wyzwaniem w postaci Szwajcarek. Przegrały wynikiem 11 – 3, ale wciąż pozostała szansa na walkę o brązowy medal. Tutaj Polkom przyszło spotkać się z Finkami. Nie było łatwo. Walka była wyrównana, ostatecznie ponownie przegraliśmy wynikiem 4 – 3 dla Finlandii. Reprezentantki znalazły się poza podium, ale pokazały klasę i ducha walki. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że poza oczywistymi trzema faworytami to Polska okazała się czarnym koniem, zajmując 4. miejsce w mistrzostwach.
Finał rozegrał się między 11 maja między dwoma gigantami, Szwajcarią a Szwecją, które w półfinałach zmiażdżyły swoich przeciwników. Trudno było stwierdzić, kto wygra, szanse okazały się niebywale wyrównane, choć to Szwedki miały większą przewagę nad przeciwnikami w swoich meczach na mistrzostwach. Jak się jednak okazuje, nie zawsze należy patrzeć na wyniki punktowe. Szwajcarki od początku meczu dominowały, choć planowy czas meczu zakończył się remisem. Rozpoczęła się emocjonująca dogrywka, w czasie której gola strzeliły jednak Szwajcarki. Drużyna miała także swoją królową strzelców, Serainę Ulber. Jak pokazały wyniki kolejnych Mistrzostw Świata U19, trójkąt Szwecji, Szwajcarii i Finlandii ciągle wiedzie prym w tym sporcie wśród kobiet. Ciekawe, jak będzie w tym roku na mistrzostwach organizowanych przez kanadyjskie Belleville? Jeśli chodzi o końcowy bilans dla naszych reprezentantek, mieliśmy zawodniczki, które dawały z siebie maksimum w każdym meczu. Z drużyny najlepsza okazała się Wioletta Białoń, za nią była Marta Stachowiak, obie rozegrały razem pięć spotkań. Wynik Mistrzostw Świata w 2008 roku był całkiem zadowalający i nikt na pewno nie czuł się przegranym.
Mistrzostwa U19 w 2008 roku okazały się najlepszym wynikiem kobiecej reprezentacji w tych rozgrywkach. W 2010 roku wynik był już o wiele słabszy, podobnie w kolejnej edycji mistrzostw. W 2014 roku na mistrzostwach polska reprezentacja zajęła 6. miejsce, pozostaje więc mieć nadzieję na dobry wynik w zbliżających się, tegorocznych rozgrywkach. Nie ulega jednak wątpliwości, że w kategorii U19 unihokej posiada ogromny potencjał, szczególnie jeśli chodzi o drużynę kobiecą. Co przyniesie przyszłość? Pozostaje mocno trzymać kciuki i mieć nadzieję na najlepsze.